lunes, 20 de octubre de 2008

L'amor ha entrat a la meva vida

Sóc feliç, si, és molt difícil dir això, i més tenint problemes que estan presents en tot moment.

Soy feliz, si, es muy dificil decir esto, y mas teniendo problemas que estan presentes en todo momento.

Però SÓC FELIÇ, no m'ho puc creure, l'amor ha entrat per la meva porta, ara se que és que t'estimin de veritat, i que t'ho demostrin amb tant de carinyo i amor.

Pero SOY FELIZ, no me lo puedo creer, el amor ha entrado por mi puerta, ahora se lo que que te quieran de verdad, y que te lo demuestren con tanto cariño y amor.

El Miguel, aquest home tan transparent, que dona tot el que té, tot el seu amor per fer-me feliç, es tant lo que jo necessitava que no creia que això que estic dient ara ho pogues dir mai.

Miguel, este hombre tan transparente, que da todo lo que tiene, todo su amor para hacerme feliz, es tanto lo que yo necesitava que no creia que esto que estoy diciendo ahora lo pudiera decir nunca.

Va ser una casualitat la nostra trobada, tant ens agradar recordar-ho, tant, que no ens cansem de tant en tant de parlar-ho i recordar-ho com una cosa tan bonica que ens deixar transvalsats de passió.

Fue una casualidad nuestro encuentro, y tanto nos gusta recordarlo, tanto, que no nos cansamos de tanto en tanto hablarlo y rercordarlo como una cosa tan bonita que nos deja "transvalsats" de pasión.


Aquest cap de setmana sense els nens podiem haver fet moltíssimes coses, anat aqui o allà, però no podiem, o no voliem, jo havia de fer moltes coses per casa, la veritat que no soporto començar la setmana sense haver aprofitat el cap de setmana fent coses de casa, i les obligacions de casa hi son, i s'han de fer, i ell molt compressiu, no ha possat cap queixa, tot el contrari el seu bon humor, les seves caricies, ha fet d'un cap de setmana descansat i ben aprofitat.

Este fin de semana sin los niños podiamos haber echo muchísimas cosas, ir aqui allí, pero no podiamos, o no queriamos, yo tenia que hacer muchas cosa por casa, la verdad que no soporto empezar la semana sin haber aprovechado el fin desemana hacienco cosas de casa, y las obligaciones de casa estan, y se han de hacer, y él muy compresivo, no ha puesto ninguna queja, todo lo contrario, su buen humos, sus caricias, ha echo de un fin de semana descansado y bien aprovechado.


La companyia, la conversa, les ganes de riure, de jugar, de compartir, d'estimar-nos, tot a estat a casa meva, bé, jo diria casa nostra, estic tan bé amb ell, que és casa nostra, del Miguel, meva i dels nens.

La compañía, la conversación, las ganas de reir, de jugar, de compartir, de querernos, todo a estado en mi casa, bien, yo diria que en nuestra casa, estoy tan bien con él, que para mi es nuestra casa, del Miguel, de los niños y la mía.


Aquest home ha entrat a casa d'una forma tan natural que sembla que no pogui ser, jugar amb els nens com si fossin d'ell, m'encanta veure els nens com l'estimen, el meu petit sempre esta a sobre d'ell, la nena ja comença a jugar amb ell, és una passada, no se com descriure la pau, la tranquilitat, la felicitat que tinc a casa meva.

Este hombre ha entrado en casa de una forma tan natural que parece que no pueda ser, juega con mis niños como si fueran d'él, me encanta ver como los niños le quieren, mi pequeño juega con él, y la niña ya empieza a jugar mas con el, es una pasada, no se como describir la paz, la tranquilidad, la felicidad que tengo en mi casa.

He trobat l'home que m'estima com sóc, em respecta com sóc, li agrado com sóc, i això és meravellos.

He encontrado el hombre que me quiere como soy, me respeta como soy, le gusto como soy, y esto es maravilloso.

Trucada de la meva estimada neboda...

Ahir diumenge em va trucar la meva estimada neboda Noe, mig plorant amb l'ànima i el cor encongit per la pena que portem dins nostre. Acabava de veure fotos del Tiet David, i em deia que li venien tants records que no podia evitar possar-se a plorar.

Ayer domingo me llamo mi querida sobrina Noe, estava llorando con el alma y el corazón encogido por la pena que llevamos dentro. Acabava de ver unas fotos del Tio David, y me decia que le venian tantos recuerdos que no podia evitar ponerse a llorar.

Vaig procurar consolar-la i creec que no ho vaig fer prou bé, no vaig estar a l'alçada que ella necessitava, no ho vaig saber fer, i em sap molt de greu, però no se que dir... dir-li, no se que dir-me ni a mi mateixa.

Intente consolarla y creo que no lo hice lo suficientemente bien, no estuve a la altura que ella necesitaba, no lo supe hacer, y me supo muy mal, pero no sabia que decirle, no se ni que decirme a mi misma.

Ara jo, m'estic recuperant, ara jo, m'estic refent, però encara no estic prou bé per ajudar-la a ella, i creec que tampoc sóc de gran ajuda, no vaig saber ajudar a la meva pobre mare, vaig estar egoista amb ella, només veia la meva pena, i això és una cosa que no se si podre perdonar-me-la mai.

Ahora, yo, me estoy recuperando, ahora yo, me estoy rehaciendo, pero todavia no estoy lo suficientemente bien para ayudarla a ella, y creo que tampoco soy de gran ayuda, no supe ayudar a mi pobre madre, estuve egoista con ella, nada mas veia mi pena, y eso es una cosa que no creo que pueda perdonarmela nunca.


La Noe em deia, Tieta et vaig trucar tantes vegades per parlar amb tu, i no et possaves al telèfon, pobreta meva, creia que estava endadada amb ella, no carinyo meu, li vaig dir, no estava enfadada amb tu, estava enfadada amb el mon, amb aquesta injusticia de vida, i no podia parlar amb ningú, la ràbia feia que no sabes disimular el dol que duia dins meu, i no volia que veiessiu a una persona forta com jo, que sempre m'he cregut molt forta, i que havia perdut totes les forces per veure la llum de cada dia.

La Noe me decia, Tia te llamé tantas veces para hablar contigo, y tu no te ponias al teléfono, pobrecita mia, ella se pensaba que yo estaba enfadada con ella, no mi cariño, li dije, no estoy enfadada contigo, estoy enfadada con el mundo, con la injusticia de la vida, y no quería que vierais una persona fuerte como yo, que siempre me he creido muy fuerte, y que habia perdido todas las fuerdas para ver la luz de cada dia.


Espero que la meva neboda em perdoni, perdoni aquest distànciament que sense ser conscient jo mateixa me he edificat, l'aïllament no és bó, però és una manera de defendre'ns de no voler més mal, ja ni ha prou amb el que portem dins, i creiem que tancan-nos dins nostre no fem mal a ningú i tampoc ens poden fer mal a nosaltres mateixos.

Espero que mi sobrina me perdone, perdone este distanciamiento que sin ser consciente yo misma me he edificado, el aislamiento no es bueno, pero es una manera de defenderse de no querer mas dolor, ya hay suficiente con lo que llevamos, y creemos que encerrándonos dentro de nosotros mismos no hacemos daño a nadie, y tampoco nos lo pueden hacer a nosotros mismos.

Noe t'estimo amb el cor a la ma, si amor meu, vas ser la primera neboda, jo tenia quinze anys quant tu vas neixa, i et vaig omplir de petons dolços com si fossis meva, vaig jugar amb tu, creec més que amb els meus propis fills, i el que més m'agradar recorda de la nostra màgia és que una tarda a casa la iaia, tu estaves al meu costat, jugant com sempre, i no se quans anys deuries tenir, no ho recordo, potser tenies 3, 4 o 5 anys, no ho se, la memòria fa que no pogui recordar-ho exactament, el que si que recordo, que tu em miraves amb uns ulls de passió per mi, que em feia sentir especial, m'omplia tan l'amor que tu em donaves pel poc que jo et donava, només una mica d'amor i joc. Doncs això, tu estaves al meu costat, i jo et vaig dir, jolines Noe, no et pots possar més a sobre de la Tieta!!!??? jo ho vaig dir, com una exclamació com volen dir, Noe que estas a sobre meu!!! i tu, angelet meu, vas dir, si tieta, es clar que si, i vas acabar assentante a la meva falda, tan feliç que varem començar a riure, i riure, i petons i aqui em vaig adonar de lo molt que ens estimavem.

Noe te quiero con el corazón en la mano, si amor mio, fuiste mi primera sobrina, yo tenia quince años cuando tu naciste, y te llene de besos dulces como si fueras mia, jugue contigo, creo que mas que con mis propios hijos, y lo que mas me gusta recordar de nuestra magia es que una tarde en casa de la abuela, tu estabas a mi lado, jugando como siempre, y no se cuantos años tendrias, no me acuerdo, lo que si que a me acuerdo era con los ojos que tu me mirabas, me hacian sentir especial, me llenaban de amor con lo poco que yo te daba, nada mas que un poco de amor y juego. Pues eso, tu estabas a mi lado, y yo te dije, Jolines Noe, no puedes estar mas encima mio!!!??? yo lo dije como si fuera una exclamación, como queriendo decir, Noe que estas encima mio!!! y tu cariño mio, me dijiste si Tia, claro que si, y te sentaste en mi falda, tan feliz, empezamos a reir, i reir, y nos dimos cuenta de lo mucho que nos queriamos.