jueves, 13 de agosto de 2009

Me rindo, me doy por vencida...

Mi pasión por el tango lo voy a dejar para otro día, no he escrito nada antes, por que la primera y ultima clase nos fue muy bien, a Miguel le gusto, y en tres cuartos de hora ya había aprendido los primeros pasos y me llevaba super bien, le puso ganas y en una sola clase ya estábamos practicando.
Me pisó unas cuantas veces, pero eso es normal, ya que es muy difícil combinar los pasos, y eso para mi era lo de menos, lo importante era que estábamos los dos aprendiendo, y a él se le veía ilusionado, tal vez esa ilusión era por hacerme feliz a mi, y no era nada mas para él.
Bueno, hoy tocaría otra clase, pero ya me dijo ayer noche que no, la verdad y que es cierto que estamos arreglando el piso, pintando y recolocando las cosas para que él pueda hacer el traslado.
Mi piso no es muy grande, tiene tres habitaciones, hasta ahora los peques duermen juntos, pero hemos decidido que es hora de que cada uno tenga su habitación con escritorio para poder estudiar y hacer los deberes, y esa habitación donde se dejaban todos los trastos pasa a ser la habitación de mi niña, y claro eso no se hace en dos días, lleva su tiempo, y estamos trabajando los dos, y nos queda la tarde y el fin de semana para poder hacer todo eso.
Tenemos el piso patas para arriba, un montón de potes de pintura para las habitaciones de los peques, para el comedor, para el pasillo... bueno una vez acabemos nos va a quedar chulo, que falta le hacia una buena capa de pintura, que "con niños se acuesta meado se levanta", con ellos es imposible mantener las cosas, espero que ahora que son un poco mas mayores vean que no son Spidermans para subirse por las paredes, eso va por mi pequeño.
Estos días van pasando, añoro a mis niños, les llamo cada día, me cuentan esto y lo otro, están muy bien, el padre creo que ya empieza ir un poco loco... esta acostumbrado a tenerlos solo de un sábado a un domingo de cada 15 días, y ahora tantos días juntos, pues, creo que le queda grande, bueno a todos nos queda grandes, se ha de tener mucha paciencia con ellos, y mis pequeños son dos niños bastante movidos, y el pequeño no sabe estarse quieto, y el uno por el otro... pues que es para acabar de locos.
Pues eso mantengo lo que dije, que se prueba y se va bien, pues adelante, que sino pues nada de nada...
Ayer se lo comente que hoy tocaba clase y me dijo que no, pues para mi el tango ya se ha acabado, pero lo que mas miedo me da de una pareja es que se entre en la rutina, esa rutina que he tenido durante tantos años con mi ex, eso tengo que decir que me da pánico, espero que solo sea que ahora tenemos la prioridad de dejar el piso arreglado, no lo se, ya veremos.

15 comentarios:

Novicia Dalila dijo...

Vicky,
Estoy segura de que es por todo el guirigai que teneis ahora en casa... Las obras, las mudanzas, la pintura... agotan muchísimo y en momentos como ese hay que priorizar.
Es un peligro lo de la habitación "para los trastos"... se tiene a llenarla de todo y luego cuesta muchísimo deshacerse de todo lo que has ido acumulando allí durante tanto tiempo... Cuanto antes la acondicioneis para la nena, mejor.
Sólo una cosa más: NO TE RINDAS... eso nunca. Ni en esto ni en nada. Siempre hay que tirar palante. No queda otra.

Un beso y mucho ánimo

Unknown dijo...

mujer, será sencillamente que no le gusta el tango, aunque haya probado una clase. De todas formas si a ti te gusta pues sigue yendo tú, no lo dejes por él. Tendréis que buscar actividades que os gusten a los dos por igual.

Anónimo dijo...

La vida es una constante lista de prioridades, ahora la prioridad es tener todo niquelado para cuando tus peques lleguen a casa..
Sobre el tango, sigue yendo tu, no tiene que gustarle a tu MIguelilo el tango para que tu puedas disfrutar, o es que hasta que él no fue tu no disfrutabas?...verdad que no? pues eso...ve, si es lo que te gusta hacer, tendrás tiempo de buscar actividades para los dos...
Prioridades Vicky, prioridades...

Besotes y lametones de mi Tomás...

Vicky dijo...

Tienes mucha razón Novi, todo es debido a este guirigai que tenemos montado en casa, estamos aprovechando todo el tiempo que nos queda para hacer las cosas de casa, antes de que lleguen los niños, con ellos sería creo que imposible.

Tienes razón, ya que si no estuvieramos con todo esto estoy segura que Miguel me hubiera dicho que hoy volviamos a probar.

No me rindo, sino que lo aparco para otra vez que pueda ser.

Si, Tu y Jinete, podría ir yo, pero yo no se casi nada, y para aprender es mejor ir con pareja, normalmente faltan chicos. Y ir yo sola a las Milongas, pues ahora no me apetece, prefiero estar en compañia de Miguel.

Gracias por vuestros comentarios, os agradezco que me animeis.

Aunque no se por que es, estoy un poco de bajon, sera este calor... sera ver el piso con todo por medio... sera que me estoy haciendo vieja... sera que echo de menos a mis peques, ... besicos.

Joaquín Campos dijo...

No basta con tener la voz más melodiosa para entonar un tango. No. Hay que sentirlo, además. Hay que vivir su espiritu.
Carlos Gardel

VICKY, DALE TIEMPO AL TIEMPO.
HOY PINTURA... YA VOLVERA EL TIEMPO DEL TANGO.

Vicky dijo...

Groucho, jajajjaaa, gracias por tu comentario, tienes razón, pero cuando no hay niños tengo la sensación que si no lo aprovecho con algo que tengo muchas ganas de hacer, luego ya cuando vengas los peques ya me sera imposible.

Pero todo a su tiempo, y ahora toca PINTURA. El tango vendra por si solo cuando tenga que venir.

- dijo...

hola Vicky, como bien dices, hay prioridades y prioridades, y lo del piso, los arreglillos pues bastante faena es. ánimo.

Oye que ilusión cuando lleguen los niños y lo vean todo como nuevo...y estrenar habitación...eso, no se olvida nunca!!!

queda tiempo para tangos, Vicky, no te preocupes, es más, la vida misma es un tango!!!!

te dejo una frase que hoy mismo he puesto en mi blog, (vaya casualidad, oye!!)

"La vida es un Tango y si te resbalás, seguí bailando...."

MFe dijo...

Vicky, no tiene porqué. Entiendo que te dé miedo entrar en una rutina, sobre todo cuando ya has pasado por eso.
Le hablaste de las clases de tango, y accedió. No le ha gustado, y ya está. A probar cosas nuevas...
Y las probaréis juntos y a uno le gustará y al otro no, pero seguro que de caer en la rutina, nada de nada ¡¡ya verás!!!
Yo por lo que te leo de Miguel, creo que es una persona que te adora y que estaría dispuesto a hacer todo por ti (bueno... vale... menos las clases de tango).

Un besote y aparta esos "miedos" eh??

Minerva dijo...

Bueno, las prioridades son las prioridades....el tango ya volverá y lo cogeréis con más ganas....
Un besote

la chica maravilla dijo...

Nineta, ànims que amb aquesta calor ningú pensa a dretes. Mira que jo estic escrivint poquíssim!!!
Reina, hi haurà temps per "milongas" quan no faci tanta calor que també tu ets com jo: com més calor, més bé de gust moure's i ballar sempre!!!
per cert, quan al juliol vaig estar a Barcelona (les dues últimes setmanes que ja vaig veure al blog que estaves de vacances i per això no et vaig dir res...) vaig anar al vegetarià amb una amiga i aquell home és que és hiperexpansiu, deu meu! El menjar molt bo, bé no vam encertar amb tots el plats, però!
Quan torni a BCN, de vacances o el que sigui, t'aviso, okis?
Petonets i molts ànims, reina mora, dic... reina tanguera! Muas!

Vicky dijo...

Calpurnia, si, mis niños saben que cuando lleguen se van a encontrar con su habitación nueva y una para cada uno, y estan muy ilusionados. Me ha gustado tu frase, me la apunto para recordarla mas amenudo. Gracias guapa.

Alma, si tienes razón, ayer por la noche estuvimos hablando (que con él es tan fácil hablar) y le comente a mi miedo de esa rutina del día a día, y me dijo que ni hablar del peluquin, que él ahora estaba con lo del piso por que si no lo hacemos se nos echa el tiempo encima para que vuelvan los peques, pero que él prefiriría mil veces estar por ahí bailando tango o lo que fuera. Por lo que, no creo que de la forma que somos entremos en esa rutina. Gracias por decirme que Miguel me quiere mucho, es muy cierto. Besitos Alma.

Minerva, si seguro que si, cuando nos veamos con mas tiempo, seguro que volvemos a probar. Un abrazo para ti Minerva.

Vicky dijo...

La Chiva Maravilla, oooohhh, que guapa ets!!! Et segueixo i vec que no estas gaire animada, i desprès del que va passar que no vaig anar al vegetaria em sento malament, i per això tinc com vergonyar i no t'he dit res més...

Però, ara vec que ets una noia maravellosa i que vals molt Carolina Chica Maravilla!!!

Si, encara que faci calor tinc ganes de ballar, me lo bailo todo, todo, todo, amb el ball descarrego molta enèrgia negativa, i de tant en tant ho necessito. Vec que ens assemblem bastant.

L'altre dia varen fer un programa dels estudiants que estavem a Lisboa, i vaig pensar amb tu, que també estas allà treballant.

Vec que has comprobat com és l'home del vegetarià, i si, a mi i a les meves companyes ja no ens fa res des d'aquella vegada que el vaig mig engegar, ara guarda les distàncies, però és molt empalagos.

Si, si us plau, dona'm una altre oportunitat, quan tornis et convido al vegetarià i et diré quins plats son més bons de menjar.

Una abraçada molt forta i uns petonets ben dolços per una noia molt especial per mi.

Anónimo dijo...

mujer!
perdoname la opinion pero si el no quiere asistir a la calse pues que no valla tu vas porque aparte te va a desestresar de la rutina....

pero no necesariamente el tenga que ir no? bueno ...pero apuesto mil dolares que el no va a volver asi luego les sobre tiempo!!!!!!!1

besines!
:)sau

Anónimo dijo...

Hola guapa!!!
pasate por mi blos que hay una cosita para ti.
Besotes!

MFe dijo...

Hola guapa!! Yo tambiém te he puesto deberes... jeje...
Cuando puedas pásate por mi blog.

Muchos besos!!!